publicerad: 2015
kortslutning
kort|slut·ning
substantiv
~en ~ar • äv. bildl. blackout: kortslutning i hjärnan
| Singular | |
|---|---|
| en kortslutning | obestämd form |
| en kortslutnings | obestämd form genitiv |
| kortslutningen | bestämd form |
| kortslutningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kortslutningar | obestämd form |
| kortslutningars | obestämd form genitiv |
| kortslutningarna | bestämd form |
| kortslutningarnas | bestämd form genitiv |


