publicerad: 2015
korum
kor·um
substantiv
~et; pl. ~ • kort gudstjänst för militär trupp
| Singular | |
|---|---|
| ett korum | obestämd form |
| ett korums | obestämd form genitiv |
| korumet | bestämd form |
| korumets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| korum | obestämd form |
| korums | obestämd form genitiv |
| korumen | bestämd form |
| korumens | bestämd form genitiv |


