publicerad: 2015
kriminaltekniker
krim·in·al|tekn·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ kriminalteknik
| Singular | |
|---|---|
| en kriminaltekniker | obestämd form |
| en kriminalteknikers | obestämd form genitiv |
| kriminalteknikern | bestämd form |
| kriminalteknikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kriminaltekniker | obestämd form |
| kriminalteknikers | obestämd form genitiv |
| kriminalteknikerna | bestämd form |
| kriminalteknikernas | bestämd form genitiv |


