publicerad: 2015
kronvittne
kron|vittne
substantiv
~t ~n • brottsling som mot löfte om strafflindring vittnar mot sina medbrottslingar
| Singular | |
|---|---|
| ett kronvittne | obestämd form |
| ett kronvittnes | obestämd form genitiv |
| kronvittnet | bestämd form |
| kronvittnets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kronvittnen | obestämd form |
| kronvittnens | obestämd form genitiv |
| kronvittnena | bestämd form |
| kronvittnenas | bestämd form genitiv |


