publicerad: 2015
kulturhistoriker
kult·ur|hist·or·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ kultur 1 historiker
| Singular | |
|---|---|
| en kulturhistoriker | obestämd form |
| en kulturhistorikers | obestämd form genitiv |
| kulturhistorikern | bestämd form |
| kulturhistorikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kulturhistoriker | obestämd form |
| kulturhistorikers | obestämd form genitiv |
| kulturhistorikerna | bestämd form |
| kulturhistorikernas | bestämd form genitiv |


