publicerad: 2015
känga
känga
substantiv
~n kängor 1 mest i pl. sko med kort skaft2 tillrättavisning: ge ngn en känga – Alla sammansättn. med käng- hör till känga 1.
| Singular | |
|---|---|
| en känga | obestämd form |
| en kängas | obestämd form genitiv |
| kängan | bestämd form |
| kängans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| kängor | obestämd form |
| kängors | obestämd form genitiv |
| kängorna | bestämd form |
| kängornas | bestämd form genitiv |


