publicerad: 2015
lagbrott
lag|brott
substantiv
~et; pl. ~ • till 1lag 1 brott 1
| Singular | |
|---|---|
| ett lagbrott | obestämd form |
| ett lagbrotts | obestämd form genitiv |
| lagbrottet | bestämd form |
| lagbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| lagbrott | obestämd form |
| lagbrotts | obestämd form genitiv |
| lagbrotten | bestämd form |
| lagbrottens | bestämd form genitiv |


