publicerad: 2015
linda
1linda
substantiv
~n lindor 1 brett band, binda; ligga i sin linda befinna sig i sitt första skede2 åker utlagd till gräsvall
| Singular | |
|---|---|
| en linda | obestämd form |
| en lindas | obestämd form genitiv |
| lindan | bestämd form |
| lindans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| lindor | obestämd form |
| lindors | obestämd form genitiv |
| lindorna | bestämd form |
| lindornas | bestämd form genitiv |
2linda
verb
~de ~t • vira
| Finita former | |
|---|---|
| lindar | presens aktiv |
| lindas | presens passiv |
| lindade | preteritum aktiv |
| lindades | preteritum passiv |
| linda | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att linda | infinitiv aktiv |
| att lindas | infinitiv passiv |
| har/hade lindat | supinum aktiv |
| har/hade lindats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| lindande | |
| Perfekt particip | |
| en lindad + substantiv | |
| ett lindat + substantiv | |
| den/det/de lindade + substantiv | |
linda in
• ofta bildl.: han lindade in el. inlindade kritiken i vackra ordInfinita former att linda in infinitiv aktiv Presens particip inlindande Perfekt particip en inlindad + substantiv ett inlindat + substantiv den/det/de inlindade + substantiv


