publicerad: 2015
linne
linne
substantiv
~t ~n 1 knappast pl.; vävnad av lingarn; uppsättning lakan, dukar o.d.2 damunderplagg; nattlinne – Alla sammansättn. med linne- hör till linne 1.
| Singular | |
|---|---|
| ett linne | obestämd form |
| ett linnes | obestämd form genitiv |
| linnet | bestämd form |
| linnets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| linnen | obestämd form |
| linnens | obestämd form genitiv |
| linnena | bestämd form |
| linnenas | bestämd form genitiv |


