publicerad: 2015
lufttrumma
luft|trumma
substantiv
~n ‑trummor • i hus; till 1trumma 2
| Singular | |
|---|---|
| en lufttrumma | obestämd form |
| en lufttrummas | obestämd form genitiv |
| lufttrumman | bestämd form |
| lufttrummans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| lufttrummor | obestämd form |
| lufttrummors | obestämd form genitiv |
| lufttrummorna | bestämd form |
| lufttrummornas | bestämd form genitiv |


