publicerad: 2015
lummighet
lumm·ig·het
substantiv
~en • till lummig 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en lummighet | obestämd form |
| en lummighets | obestämd form genitiv |
| lummigheten | bestämd form |
| lummighetens | bestämd form genitiv |


