publicerad: 2015
luring
lur·ing
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ listig person
| Singular | |
|---|---|
| en luring | obestämd form |
| en lurings | obestämd form genitiv |
| luringen | bestämd form |
| luringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| luringar | obestämd form |
| luringars | obestämd form genitiv |
| luringarna | bestämd form |
| luringarnas | bestämd form genitiv |


