publicerad: 2015
lägra
lägra
verb
~de ~t • ⟨åld.⟩ ha könsumgänge med
| Finita former | |
|---|---|
| lägrar | presens aktiv |
| lägras | presens passiv |
| lägrade | preteritum aktiv |
| lägrades | preteritum passiv |
| lägra | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att lägra | infinitiv aktiv |
| att lägras | infinitiv passiv |
| har/hade lägrat | supinum aktiv |
| har/hade lägrats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| lägrande | |
| Perfekt particip | |
| en lägrad + substantiv | |
| ett lägrat + substantiv | |
| den/det/de lägrade + substantiv | |
lägra sig
• utbreda sig: tystnaden lägrade sig över församlingenOrdform(er) lägra sig


