publicerad: 2015
matutin
mat·ut·in
[‑i´n]
substantiv
~en ~er • morgongudstjänst i kloster
| Singular | |
|---|---|
| en matutin | obestämd form |
| en matutins | obestämd form genitiv |
| matutinen | bestämd form |
| matutinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| matutiner | obestämd form |
| matutiners | obestämd form genitiv |
| matutinerna | bestämd form |
| matutinernas | bestämd form genitiv |


