publicerad: 2015
matvägrare
mat|vägr·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑vägrarna matvägra
| Singular | |
|---|---|
| en matvägrare | obestämd form |
| en matvägrares | obestämd form genitiv |
| matvägraren | bestämd form |
| matvägrarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| matvägrare | obestämd form |
| matvägrares | obestämd form genitiv |
| matvägrarna | bestämd form |
| matvägrarnas | bestämd form genitiv |


