publicerad: 2015
medgärningsman
med|gärn·ings·man
substantiv
~nen; pl. ‑gärningsmän, best. pl. ‑gärningsmännen gärningsman
| Singular | |
|---|---|
| en medgärningsman | obestämd form |
| en medgärningsmans | obestämd form genitiv |
| medgärningsmannen | bestämd form |
| medgärningsmannens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| medgärningsmän | obestämd form |
| medgärningsmäns | obestämd form genitiv |
| medgärningsmännen | bestämd form |
| medgärningsmännens | bestämd form genitiv |


