publicerad: 2015
militärbefälhavare
mil·it·är|be·fäl·hav·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑befälhavarna • chef för militärområde i äldre tid
| Singular | |
|---|---|
| en militärbefälhavare | obestämd form |
| en militärbefälhavares | obestämd form genitiv |
| militärbefälhavaren | bestämd form |
| militärbefälhavarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| militärbefälhavare | obestämd form |
| militärbefälhavares | obestämd form genitiv |
| militärbefälhavarna | bestämd form |
| militärbefälhavarnas | bestämd form genitiv |


