publicerad: 2015
minister
min·ister
[‑is´ter]
substantiv
~n ministrar 1 medlem av regering; minister för strategi och framtidsfrågor samt nordiskt samarbete officiell statsrådstitel från 2014; minister för högre utbildning och forskning officiell statsrådstitel från 20142 ⟨åld.⟩ diplomatiskt sändebud, ambassadör
| Singular | |
|---|---|
| en minister | obestämd form |
| en ministers | obestämd form genitiv |
| ministern | bestämd form |
| ministerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ministrar | obestämd form |
| ministrars | obestämd form genitiv |
| ministrarna | bestämd form |
| ministrarnas | bestämd form genitiv |


