publicerad: 2015
minsting
minst·ing
substantiv
~en ~ar • vanl. best. f.; ⟨vard.⟩ den minste i en syskonskara
| Singular | |
|---|---|
| en minsting | obestämd form |
| en minstings | obestämd form genitiv |
| minstingen | bestämd form |
| minstingens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| minstingar | obestämd form |
| minstingars | obestämd form genitiv |
| minstingarna | bestämd form |
| minstingarnas | bestämd form genitiv |


