publicerad: 2015
mjäkighet
mjäk·ig·het
substantiv
~en mjäkig
| Singular | |
|---|---|
| en mjäkighet | obestämd form |
| en mjäkighets | obestämd form genitiv |
| mjäkigheten | bestämd form |
| mjäkighetens | bestämd form genitiv |


