publicerad: 2015
målbrott
mål|brott
substantiv
~et; pl. ~ • period i pojkars pubertet när de får grövre röst; till mål 5
| Singular | |
|---|---|
| ett målbrott | obestämd form |
| ett målbrotts | obestämd form genitiv |
| målbrottet | bestämd form |
| målbrottets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| målbrott | obestämd form |
| målbrotts | obestämd form genitiv |
| målbrotten | bestämd form |
| målbrottens | bestämd form genitiv |


