publicerad: 2015
märkeskvinna
märk·es|kvinna
substantiv
~n ‑kvinnor • framstående kvinna; till märke 2
| Singular | |
|---|---|
| en märkeskvinna | obestämd form |
| en märkeskvinnas | obestämd form genitiv |
| märkeskvinnan | bestämd form |
| märkeskvinnans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| märkeskvinnor | obestämd form |
| märkeskvinnors | obestämd form genitiv |
| märkeskvinnorna | bestämd form |
| märkeskvinnornas | bestämd form genitiv |


