publicerad: 2015
möjliggöra
möj·lig|göra
verb
‑gjorde, ‑gjort, ‑gjord n. ‑gjort, pres. ‑gör • möjliggöra ngt el. göra ngt möjligt
| Finita former | |
|---|---|
| möjliggör | presens aktiv |
| möjliggörs (möjliggöres) | presens passiv |
| möjliggjorde | preteritum aktiv |
| möjliggjordes | preteritum passiv |
| möjliggör | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att möjliggöra | infinitiv aktiv |
| att möjliggöras | infinitiv passiv |
| har/hade möjliggjort | supinum aktiv |
| har/hade möjliggjorts | supinum passiv |
| Presens particip | |
| möjliggörande | |
| Perfekt particip | |
| en möjliggjord + substantiv | |
| ett möjliggjort + substantiv | |
| den/det/de möjliggjorda + substantiv | |


