publicerad: 2015
mönstring
mönstr·ing
substantiv
~en ~ar • till mönstra 1,2,3
| Singular | |
|---|---|
| en mönstring | obestämd form |
| en mönstrings | obestämd form genitiv |
| mönstringen | bestämd form |
| mönstringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| mönstringar | obestämd form |
| mönstringars | obestämd form genitiv |
| mönstringarna | bestämd form |
| mönstringarnas | bestämd form genitiv |


