publicerad: 2015
namn
namn
substantiv
~et; pl. ~ • beteckning på person el. företeelse: hon fick namnet Maria; i ngns el. ngts namn på ngns vägnar el. i ngts intresse – I sammansättn. namn-, ngn gång namns-.
| Singular | |
|---|---|
| ett namn | obestämd form |
| ett namns | obestämd form genitiv |
| namnet | bestämd form |
| namnets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| namn | obestämd form |
| namns | obestämd form genitiv |
| namnen | bestämd form |
| namnens | bestämd form genitiv |


