publicerad: 2015
namnkunnighet
namn|kunn·ig·het
substantiv
~en namnkunnig
| Singular | |
|---|---|
| en namnkunnighet | obestämd form |
| en namnkunnighets | obestämd form genitiv |
| namnkunnigheten | bestämd form |
| namnkunnighetens | bestämd form genitiv |


