publicerad: 2015
narig
nar·ig
adjektiv
~t ~a 1 skrovlig och sprucken ofta av kyla: narig hud2 ⟨prov.⟩ blåsig, kall; vindpinad
| Positiv | |
|---|---|
| en narig + substantiv | |
| ett narigt + substantiv | |
| den/det/de nariga + substantiv | |
| den narige + maskulint substantiv | |
| Komparativ | |
| en/ett/den/det/de narigare + substantiv | |
| Superlativ | |
| är narigast | |
| den/det/de narigaste + substantiv |


