publicerad: 2015
nedprioritera
ned|pri·or·it·era
el. ner|pri·or·it·era
verb
~de ~t • ge lägre prioritet: nedprioritera el. vanl. prioritera ner ngt
| Finita former | |
|---|---|
| nedprioriterar (nerprioriterar) | presens aktiv |
| nedprioriteras (nerprioriteras) | presens passiv |
| nedprioriterade (nerprioriterade) | preteritum aktiv |
| nedprioriterades (nerprioriterades) | preteritum passiv |
| nedprioritera (nerprioritera) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att nedprioritera (nerprioritera) | infinitiv aktiv |
| att nedprioriteras (nerprioriteras) | infinitiv passiv |
| har/hade nedprioriterat (nerprioriterat) | supinum aktiv |
| har/hade nedprioriterats (nerprioriterats) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| nedprioriterande (nerprioriterande) | |
| Perfekt particip | |
| en nedprioriterad (nerprioriterad) + substantiv | |
| ett nedprioriterat (nerprioriterat) + substantiv | |
| den/det/de nedprioriterade (nerprioriterade) + substantiv | |


