publicerad: 2015
nedkalla
ned|kalla
el. ner|kalla
verb
~de ~t • ⟨särsk. relig.⟩ nedkalla el. kalla ner Guds välsignelse
| Finita former | |
|---|---|
| nedkallar (nerkallar) | presens aktiv |
| nedkallas (nerkallas) | presens passiv |
| nedkallade (nerkallade) | preteritum aktiv |
| nedkallades (nerkallades) | preteritum passiv |
| nedkalla (nerkalla) | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att nedkalla (nerkalla) | infinitiv aktiv |
| att nedkallas (nerkallas) | infinitiv passiv |
| har/hade nedkallat (nerkallat) | supinum aktiv |
| har/hade nedkallats (nerkallats) | supinum passiv |
| Presens particip | |
| nedkallande (nerkallande) | |
| Perfekt particip | |
| en nedkallad (nerkallad) + substantiv | |
| ett nedkallat (nerkallat) + substantiv | |
| den/det/de nedkallade (nerkallade) + substantiv | |


