publicerad: 2015
objektifiering
ob·jekti·fi·er·ing
substantiv
~en ~ar objektifiera
| Singular | |
|---|---|
| en objektifiering | obestämd form |
| en objektifierings | obestämd form genitiv |
| objektifieringen | bestämd form |
| objektifieringens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| objektifieringar | obestämd form |
| objektifieringars | obestämd form genitiv |
| objektifieringarna | bestämd form |
| objektifieringarnas | bestämd form genitiv |


