publicerad: 2015
omstuvning
om|stuv·ning
substantiv
~en ~ar • ofta bildl. omordning, omorganisation
| Singular | |
|---|---|
| en omstuvning | obestämd form |
| en omstuvnings | obestämd form genitiv |
| omstuvningen | bestämd form |
| omstuvningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| omstuvningar | obestämd form |
| omstuvningars | obestämd form genitiv |
| omstuvningarna | bestämd form |
| omstuvningarnas | bestämd form genitiv |


