publicerad: 2015
opiumrökare
opi·um|rök·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ‑rökarna opium rökare 1
| Singular | |
|---|---|
| en opiumrökare | obestämd form |
| en opiumrökares | obestämd form genitiv |
| opiumrökaren | bestämd form |
| opiumrökarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| opiumrökare | obestämd form |
| opiumrökares | obestämd form genitiv |
| opiumrökarna | bestämd form |
| opiumrökarnas | bestämd form genitiv |


