publicerad: 2015
oppositionspolitiker
op·pos·it·ions|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ oppositionspolitik
| Singular | |
|---|---|
| en oppositionspolitiker | obestämd form |
| en oppositionspolitikers | obestämd form genitiv |
| oppositionspolitikern | bestämd form |
| oppositionspolitikerns | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| oppositionspolitiker | obestämd form |
| oppositionspolitikers | obestämd form genitiv |
| oppositionspolitikerna | bestämd form |
| oppositionspolitikernas | bestämd form genitiv |
SAOL
