publicerad: 2015
oppositionspolitiker
op·pos·it·ions|pol·it·ik·er
substantiv
~n; pl. ~ oppositionspolitik
Singular | |
---|---|
en oppositionspolitiker | obestämd form |
en oppositionspolitikers | obestämd form genitiv |
oppositionspolitikern | bestämd form |
oppositionspolitikerns | bestämd form genitiv |
Plural | |
oppositionspolitiker | obestämd form |
oppositionspolitikers | obestämd form genitiv |
oppositionspolitikerna | bestämd form |
oppositionspolitikernas | bestämd form genitiv |
![saol](/img/b1.png)