publicerad: 2015
partitur
part·it·ur
[‑u´r]
substantiv
~et; pl. ~ • häfte med sammanställning i noter av alla stämmor under varandra i musikverk
| Singular | |
|---|---|
| ett partitur | obestämd form |
| ett partiturs | obestämd form genitiv |
| partituret | bestämd form |
| partiturets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| partitur | obestämd form |
| partiturs | obestämd form genitiv |
| partituren | bestämd form |
| partiturens | bestämd form genitiv |


