publicerad: 2015
personkonflikt
pers·on|kon·flikt
substantiv
~en ~er person 1 konflikt
| Singular | |
|---|---|
| en personkonflikt | obestämd form |
| en personkonflikts | obestämd form genitiv |
| personkonflikten | bestämd form |
| personkonfliktens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| personkonflikter | obestämd form |
| personkonflikters | obestämd form genitiv |
| personkonflikterna | bestämd form |
| personkonflikternas | bestämd form genitiv |


