publicerad: 2015
perturbation
per·turb·at·ion
substantiv
~en ~er • avvikelse i himlakropps bana; störning i instruments utslag
| Singular | |
|---|---|
| en perturbation | obestämd form |
| en perturbations | obestämd form genitiv |
| perturbationen | bestämd form |
| perturbationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| perturbationer | obestämd form |
| perturbationers | obestämd form genitiv |
| perturbationerna | bestämd form |
| perturbationernas | bestämd form genitiv |


