publicerad: 2015
pirrning
pirr·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ 1pirra
| Singular | |
|---|---|
| en pirrning | obestämd form |
| en pirrnings | obestämd form genitiv |
| pirrningen | bestämd form |
| pirrningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| pirrningar | obestämd form |
| pirrningars | obestämd form genitiv |
| pirrningarna | bestämd form |
| pirrningarnas | bestämd form genitiv |


