publicerad: 2015
planta
1planta
substantiv
~n plantor • växtdel som befinner sig i begynnelseskedet av sin utveckling
| Singular | |
|---|---|
| en planta | obestämd form |
| en plantas | obestämd form genitiv |
| plantan | bestämd form |
| plantans | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| plantor | obestämd form |
| plantors | obestämd form genitiv |
| plantorna | bestämd form |
| plantornas | bestämd form genitiv |
2planta
verb
~de ~t • ⟨åld.⟩ plantera
| Finita former | |
|---|---|
| plantar | presens aktiv |
| plantas | presens passiv |
| plantade | preteritum aktiv |
| plantades | preteritum passiv |
| planta | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att planta | infinitiv aktiv |
| att plantas | infinitiv passiv |
| har/hade plantat | supinum aktiv |
| har/hade plantats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| plantande | |
| Perfekt particip | |
| en plantad + substantiv | |
| ett plantat + substantiv | |
| den/det/de plantade + substantiv | |
planta in
• lära in visst beteende hos: planta in el. inplanta ngtInfinita former att planta in infinitiv aktiv Presens particip inplantande Perfekt particip en inplantad + substantiv ett inplantat + substantiv den/det/de inplantade + substantiv


