publicerad: 2015
plåtning
plåt·ning
substantiv
~en ~ar • ⟨vard.⟩ plåta
| Singular | |
|---|---|
| en plåtning | obestämd form |
| en plåtnings | obestämd form genitiv |
| plåtningen | bestämd form |
| plåtningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| plåtningar | obestämd form |
| plåtningars | obestämd form genitiv |
| plåtningarna | bestämd form |
| plåtningarnas | bestämd form genitiv |


