publicerad: 2015
polonium
pol·oni·um
[‑o´ni‑ el. ‑å´ni‑]
substantiv
~et el. poloniet el. ~ • en metall
| Singular | |
|---|---|
| ett polonium | obestämd form |
| ett poloniums | obestämd form genitiv |
| poloniumet (poloniet, polonium) | bestämd form |
| poloniumets (poloniets, poloniums) | bestämd form genitiv |


