publicerad: 2015
predestinera
pre·de·stin·era
verb
~de ~t • förutbestämma till salighet; äv. bildl.; jfr predestination: äldste sonen var predestinerad att ta över gården
| Finita former | |
|---|---|
| predestinerar | presens aktiv |
| predestineras | presens passiv |
| predestinerade | preteritum aktiv |
| predestinerades | preteritum passiv |
| predestinera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att predestinera | infinitiv aktiv |
| att predestineras | infinitiv passiv |
| har/hade predestinerat | supinum aktiv |
| har/hade predestinerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| predestinerande | |
| Perfekt particip | |
| en predestinerad + substantiv | |
| ett predestinerat + substantiv | |
| den/det/de predestinerade + substantiv | |


