publicerad: 2015
prickning
prick·ning
substantiv
~en ~ar • särsk. till 2pricka 3
| Singular | |
|---|---|
| en prickning | obestämd form |
| en pricknings | obestämd form genitiv |
| prickningen | bestämd form |
| prickningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| prickningar | obestämd form |
| prickningars | obestämd form genitiv |
| prickningarna | bestämd form |
| prickningarnas | bestämd form genitiv |


