publicerad: 2015
promulgation
pro·mulg·at·ion
substantiv
~en ~er • till promulgera
| Singular | |
|---|---|
| en promulgation | obestämd form |
| en promulgations | obestämd form genitiv |
| promulgationen | bestämd form |
| promulgationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| promulgationer | obestämd form |
| promulgationers | obestämd form genitiv |
| promulgationerna | bestämd form |
| promulgationernas | bestämd form genitiv |


