publicerad: 2015
radiokommunikation
radio|kom·mun·ik·at·ion
substantiv
~en ~er • till kommunikation 2 1radio 1
| Singular | |
|---|---|
| en radiokommunikation | obestämd form |
| en radiokommunikations | obestämd form genitiv |
| radiokommunikationen | bestämd form |
| radiokommunikationens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| radiokommunikationer | obestämd form |
| radiokommunikationers | obestämd form genitiv |
| radiokommunikationerna | bestämd form |
| radiokommunikationernas | bestämd form genitiv |


