publicerad: 2015
revansch
re·vansch
[‑van´∫]
substantiv
~en ~er • tillfälle till seger efter nederlag (vanl. mot samma motståndare)
| Singular | |
|---|---|
| en revansch | obestämd form |
| en revanschs | obestämd form genitiv |
| revanschen | bestämd form |
| revanschens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| revanscher | obestämd form |
| revanschers | obestämd form genitiv |
| revanscherna | bestämd form |
| revanschernas | bestämd form genitiv |


