publicerad: 2015
riksting
riks|ting
substantiv
~et; pl. ~ • till ting 2 rike
| Singular | |
|---|---|
| ett riksting | obestämd form |
| ett rikstings | obestämd form genitiv |
| rikstinget | bestämd form |
| rikstingets | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| riksting | obestämd form |
| rikstings | obestämd form genitiv |
| rikstingen | bestämd form |
| rikstingens | bestämd form genitiv |


