publicerad: 2015
ristare
rist·are
substantiv
~n; pl. ~, best. pl. ristarna • särsk. om runristare; till 3rista
| Singular | |
|---|---|
| en ristare | obestämd form |
| en ristares | obestämd form genitiv |
| ristaren | bestämd form |
| ristarens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| ristare | obestämd form |
| ristares | obestämd form genitiv |
| ristarna | bestämd form |
| ristarnas | bestämd form genitiv |


