publicerad: 2015
rosmarin
ros|mar·in
[ro`s‑ el. ‑i´n]
substantiv
~en ~er • en växt
| Singular | |
|---|---|
| en rosmarin | obestämd form |
| en rosmarins | obestämd form genitiv |
| rosmarinen | bestämd form |
| rosmarinens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rosmariner | obestämd form |
| rosmariners | obestämd form genitiv |
| rosmarinerna | bestämd form |
| rosmarinernas | bestämd form genitiv |


