publicerad: 2015
rubricera
rubr·ic·era
verb
~de ~t • förse med rubrik; benämna, beteckna bl.a. i jur. sammanhang
| Finita former | |
|---|---|
| rubricerar | presens aktiv |
| rubriceras | presens passiv |
| rubricerade | preteritum aktiv |
| rubricerades | preteritum passiv |
| rubricera | imperativ aktiv |
| Infinita former | |
| att rubricera | infinitiv aktiv |
| att rubriceras | infinitiv passiv |
| har/hade rubricerat | supinum aktiv |
| har/hade rubricerats | supinum passiv |
| Presens particip | |
| rubricerande | |
| Perfekt particip | |
| en rubricerad + substantiv | |
| ett rubricerat + substantiv | |
| den/det/de rubricerade + substantiv | |


