publicerad: 2015
rullning
rull·ning
substantiv
~en ~ar • till rulla 1,2
| Singular | |
|---|---|
| en rullning | obestämd form |
| en rullnings | obestämd form genitiv |
| rullningen | bestämd form |
| rullningens | bestämd form genitiv |
| Plural | |
| rullningar | obestämd form |
| rullningars | obestämd form genitiv |
| rullningarna | bestämd form |
| rullningarnas | bestämd form genitiv |


